شما یک روز خواهید مرد. میدانم یک جورهایی این حرفم بدیهی است، اما فقط خواستم به شما یادآوری کنم. شما و تمام کسانی که میشناسید به زودی خواهید مرد. در این مدت کوتاه میان اینجا و آنجا، دغدغههای محدودی میتوانید داشته باشید؛ در واقع خیلی کم. اگر بخواهید دغدغهٔ هرکس و هرچیز را بدون تفکر آگاهانه و تصمیمگیری داشته باشید، خب، در این صورت به فنا رفتهاید.
***
مشکل کسانی که مثل نقلونبات توی جیبهایشان، سرشان را از دغدغه پر میکنند، این است که چیز باارزشتری ندارند که دغدغههایشان را به آن اختصاص دهند.
***
من ژنتیک مزخرف خودم رو انتخاب نکردم، پس اگه چیزی درست پیش نمیره، تقصیر من نیست.
***
من پاداش را میخواستم نه کشمکش را. نتیجه را میخواستم نه فرایند را. عاشق جنگ نبودم، بلکه فقط عاشق پیروزی بودم. و زندگی اینطور پیش نمیرود.
***
ضربالمثلی تگزاسی میگوید: هرچه سگ کوچکتر باشد، صدای پارسش بلندتر است. یک مرد با اعتمادبهنفس نیازی ندارد که ثابت کند با اعتمادبهنفس است. یک زن ثروتمند نیازی ندارد که ثابت کند ثروتمند است. بالأخره یا آنطور هستی یا نیستی. اگر دائماً آرزوی چیزی را داشته باشی، ناخودآگاه این حقیقت را تقویت میکنی که آن را نداری.
***
اگر احساس افتضاحی دارید، به این خاطر است که مغزتان به شما میگوید که مشکلی وجود دارد که به آن رسیدگی نشده یا حل نشده است. به عبارت دیگر، احساسات منفی محرکی برای عملاند. وقتی آنها را احساس میکنید، نشانهٔ این است که باید کاری بکنید.
***
از کسی که تا حد مرگ پرخوری کرده است بپرسید که آیا لذت به حل مشکلاتش کمکی کرده است یا نه. لذت خدایی دروغین است. تحقیقات نشان داده است کسانی که انرژیشان را بر لذتهای ظاهری متمرکز میکنند، در نهایت مضطربتر، و از لحاظ احساسی نامتعادلتر و افسردهتر میشوند.
***
ترس از مرگ، از ترس از زندگی ریشه میگیرد. کسی که واقعاً زندگی کرده باشد، آماده است که هر لحظه بمیرد.
***
پاندا گفت «برای یه دنیای بدون مشکل آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره. عوضش برای دنیایی پر از مشکلات خوب آرزو کن.»